Ik heb het artiekel wat aangevuld en sommige delen veranderd. Helaas ben ik dyslectisch, en zullen er dan dus ook spellingsfouten in zitten. Verder ben ik beslist geen echte Aikido kenner, en er zullen dus ongetwijfeld ook inhoudelijke fouten in zitten. Ik moedig daarom ook iedereen aan om mij te verbeteren, dan leer ik er zelf ook weer wat van.
Verder heb ik geprobeerd rekening te houden met de criteria, maar omdat de meeste termen voor mijzelf duidelijk zijn, kan ik daar niet goed over oordelen.
Ook zijn er natuurlijk de bekende vraagstukken of
Aikido (insert your favorite MA here..) een sport of een kunst is. Bovendien zijn de verschillende stijlen inhoudelijk op bepaalde gebieden nogal verschillend. Deze dingen heb ik bewust buiten beschouwing gelaten, om dat het eigenlijk niet relevant is, en het niets toevoegd aan het artiekel.
Mochten er opmerkingen en/of onduidelijkheden zijn, dan hoor ik ze graag.
Zie maar of je het wilt gebruiken of niet.
Aikido betekent eigenlijk: “de weg van harmonie”. Het is een verdedigingsport die in het begin van de twintigste eeuw is ontwikkeld door Morihei Ueshiba. De aikidoka’s noemen hem ook wel “O’sensei” ofwel "Grote leraar". Morihei Ueshiba heeft zich laten inspireren door de technieken van de Japanse Samoerai en zelfverdedigingkunsten of vechtsporten als Daito ryu aikijuijitsu(een bepaalde vorm van jiujitsu) en kenjutsu.
Aikido is een zachte stijl, dit wil zeggen dat het veel vloeiende bewegingen kent, en weinig tot geen stoten en trappen. De kern van aikido is zelfverdediging, maar Aikido heeft ook een aantal filosofische principes. Het is vaak aan de aikidoka zelf om te beslissen of hij/zij hier iets mee wil, en kan doen. Gevorderde Aikidoka’s zeggen wel eens dan Aikido hun manier van leven is geworden.
Een Aikidoka traint zijn of haar lichaam en geest ter verbetering van zichzelf, in eerste instantie om zichzelf te overwinnen, maar als het er op aan komt ook de tegenstander.
Aikido wordt zowel ongewapend als gewapend beoefend. Als er een wapen gebruikt wordt, is dat een (hard)houten zwaard (bokken), stok (jo) en mes (tanto). De ene school zal hier meer nadruk op leggen dan de ander. Ook worden soms er ontwapeningen geoefend.
Bij de ongewapende technieken wordt gebruik gemaakt van klemmen en/of worpen ter verdediging tegen een gewapende of ongewapende aanval. Klemtechnieken richten zich doorgaans op het pols-, elleboog- of schoudergewricht van de tegenstander om deze zodoende onder controle te kunnen houden. Een belangrijk element bij zowel klem- als werptechnieken is het uit evenwicht brengen van de aanvaller, in veel gevallen door gebruik te maken van diens eigen aanvalskracht en -beweging. Slechts bij enkele aikidoworpen wordt de tegenstander echt opgetild, meestal blijven de worpen relatief laag. Aikido is een kunst waarbij over het algemeen geprobeerd wordt om de kracht van de tegenstander tegen hem te gebruiken. Dit stelt een gevorderde aikidoka in staat om meerdere tegenstanders in een korte tijd te overwinnen. Bovendien en maakt het Aikido ook uitermate geschikt voor de fysiek minder sterken (vrouwen, kinderen maar ook ouderen). Aikido kent dus naast een aantal krachtige klemmen en worpen ook een hoop doorvoer technieken.
Afhankelijk van de leraar (sensei) of de stijl kan het accent meer liggen op soepelheid en ruime bewegingen of juist op een snelle, scherpe uitvoering van de techniek. Voorts leggen sommige stijlen een grotere nadruk op wapentechnieken terwijl anderen zich vooral toespitsen op de ongewapende technieken. Nog anderen zullen zich minder met het zuiver martiale aspect inlaten om meer aandacht te kunnen besteden aan de achterliggende filosofische principes.